4e verslag, ZW Sulawesi en daarna
07 April 2016 | Indonesië, Ubud
Aan onze volhardende blogvolgers.
Aankomen op Makassar AirPort na zonsondergang in de week dat Hadj-gangers terugkeren uit Mekka is enerverend te noemen. Wij met onze grote dozen langs de customs de ontvangshal in; fijn, ons afhaal mannetje stond er, maar hij moest nog wel de auto voorrijden. En dan zie je honderden auto's luid toeterend door een versmallende toegang kruipen bij een vochtige 32 graden. Dozen op de volgauto en op naar het centrum. De drukte leek nog toe te nemen met duizende brommers die als rupsen langs elkaar kronkelden waarbij zij hun claxon niet schuwden.
Makassar, 1,6 miljoen inw, is een plek om snel te verlaten. We hebben nog wel een krom voorwiel laten bijstellen. Veel fietsenmakers zijn er niet, alles wordt met de brommer gedaan. Een beetje spannend vonden we het wel om deze stad uit te fietsen. Vroeg weg, nog rustig, maar al snel leken we tegen een stroom brommers op te roeien die als een bijenzwerm de stad in schoven. En alles beheerst en zonder ergernis. Wil je oversteken dan druk je heel langzaam je voorwiel naar voren en dan blijkt dat men galant voor je stopt en dat vica versa. Die truc leer je snel.
Bij de lunch in een lokaal eettentje, meer is er niet, bespreken we onze eerste impressie: het groetende 'hello misterrrr' , ook als Han voorop fietst. Iedereen groet, het achteroprijdend verkeer kondigt zich luid aan, ook als ze al voorbij zijn. Soms houden ze in om uitgebreid te kijken en steken de duim omhoog. We zijn drijfnat van het zweet, een hoofd als een boei; ja, het is wel erg heet. Te hard gefietst? En we zijn vooral geschokt door de hopen afval die langs de weg liggen. Hopen plastic water flessen met een natuurlijke afbreektijd van tenminste 30 jaar. De natuurlijke waterbronnen door bevolkingsdruk niet toereikend, verzilt of vervuild. Rijstvelden worden massaal bespoten. Er is op Sulawesi nog geen benul van eco-protectie.
Na 3 dagen fietsen langs visueel prachtige rijstvelden, door dorpen met karakteristieke paalwoning, langs botenbouwers van houten Panisi schoeners (wel 30 mrt lang, 200 ton wegend en zonder één bouwtekening), gunden wij ons 4 dagen rust aan het strand van Birra. Hier hebben we ons laten landen op Sulawesi in een oase van rust en reinheid bij de lodge. Daar hadden zij het begrepen! Het snorkelen om de hoek een waar feest. Enorme variëteit aan vissen (tropisch dus zeer kleurrijk) een zeeschildpad op afstand en koraal als paleizen zo groot.
Via een groot zoetwater meer, lake Tempe, waar vissers met hun familie op drijvende, en dus te verplaatsen, huizen leven. Verder richting het N. Onderweg werden we uitgenodigd bij een traditioneel Buginees huwelijk. Nieuwsgierig wilden we dit wel van dichtbij ervaren, hoewel ons natte fietskloffie voelde als beschamend tussen al het kant en de zijde. Maar zonder enig commercieel belang MOESTEN we naar binnen. Pracht en praal, de karaoke-zangeres nodigde Han meteen uit voor een kaskraker. Onze reactie dat de zaal zou leeglopen na onze performance werd meteen luid vertaald waarna in de zaal grote hilariteit ontstond. Een warm onthaal, dat ervaren we voortdurend. Zeer gastvrij, vriendelijk en hoffelijk. Helaas spreekt bijna niemand Engels.
Daarna belandt in Torajaland. Een Christelijk/animistische bevolkingsgroep met uitzonderlijke begrafenis rituelen waarbij de karbouw een centrale rol speelt. De karbouw, voorheen gebruikt als trekdier voor de ploeg, is nu het hele leven werkloos, wordt gepamperd en verwend (zelfs dagelijks gedouched en geolied) om te eindigen bij een begrafenisceremonie als offer. Soms wel plus 24 buffels per keer, bij de hoge kaste. Wij konden een begrafenisritueel meemaken, dat duurt 3-6 dagen, afhankelijk van de sociale status. Ook hier kleurrijk, stijlvol, hoffelijk en elegant en voor ons weer heel toegankelijk. De slacht hebben we kunnen ontlopen. Op YouTube genoeg filmpjes...
En toen hebben we ons plan omgegooid. De reis weer naar 't Z zou meer van het zelfde zijn, de hitte niet minder, de brommerdichtheid gelijk. We hebben de nachtbus naar Makassar genomen, nagenoeg horizontaal liggend met max 24 passagiers aan boord met deken tegen de loeiende airco. Super. Via internet een ticket naar Bali geregeld om daar nog 2 weken klassiek rond te trekken op de bonnefooi. Fietsen zijn in Makassar gebleven. Overigens 0 lekke banden, 1 spaak gebroken en zoals vermeld een slag in het wiel.
Bali weer een ander verhaal; ontwikkeld, Hindoeïstisch met dagelijkse kleine offerrituelen, elk dorp z'n eigen gebedsceremonies en goddank: een fractie van het afval wat wij op S zagen. Doordat velen Engels spreken hebben we meer contact. Ook hier weer vreselijk vriendelijk en gastvrij.
Wij plannen ook nog naar rustiger Lombok te gaan om met een brommer rond te trekken. Autorijden is hier voor kunstenaars.
Wellicht en waarschijnlijk is dit ons laatste blog. Over ruim een week zijn we weer thuis, maar in de tussentijd dalen onze talloze impressies op de juiste plek. Mondeling zullen we die met jullie delen, maar het staat al vast dat 3 maanden op pad zijn enorm bijdraagt om van je gewone aardse beslommeringen los te komen. Wij ervaren dat als een verrijking, en waarschijnlijk juist meer in deze fase van ons leven. Hasta la pasta. Tot binnenkort. Lfs Hanneke en Hubert
Aankomen op Makassar AirPort na zonsondergang in de week dat Hadj-gangers terugkeren uit Mekka is enerverend te noemen. Wij met onze grote dozen langs de customs de ontvangshal in; fijn, ons afhaal mannetje stond er, maar hij moest nog wel de auto voorrijden. En dan zie je honderden auto's luid toeterend door een versmallende toegang kruipen bij een vochtige 32 graden. Dozen op de volgauto en op naar het centrum. De drukte leek nog toe te nemen met duizende brommers die als rupsen langs elkaar kronkelden waarbij zij hun claxon niet schuwden.
Makassar, 1,6 miljoen inw, is een plek om snel te verlaten. We hebben nog wel een krom voorwiel laten bijstellen. Veel fietsenmakers zijn er niet, alles wordt met de brommer gedaan. Een beetje spannend vonden we het wel om deze stad uit te fietsen. Vroeg weg, nog rustig, maar al snel leken we tegen een stroom brommers op te roeien die als een bijenzwerm de stad in schoven. En alles beheerst en zonder ergernis. Wil je oversteken dan druk je heel langzaam je voorwiel naar voren en dan blijkt dat men galant voor je stopt en dat vica versa. Die truc leer je snel.
Bij de lunch in een lokaal eettentje, meer is er niet, bespreken we onze eerste impressie: het groetende 'hello misterrrr' , ook als Han voorop fietst. Iedereen groet, het achteroprijdend verkeer kondigt zich luid aan, ook als ze al voorbij zijn. Soms houden ze in om uitgebreid te kijken en steken de duim omhoog. We zijn drijfnat van het zweet, een hoofd als een boei; ja, het is wel erg heet. Te hard gefietst? En we zijn vooral geschokt door de hopen afval die langs de weg liggen. Hopen plastic water flessen met een natuurlijke afbreektijd van tenminste 30 jaar. De natuurlijke waterbronnen door bevolkingsdruk niet toereikend, verzilt of vervuild. Rijstvelden worden massaal bespoten. Er is op Sulawesi nog geen benul van eco-protectie.
Na 3 dagen fietsen langs visueel prachtige rijstvelden, door dorpen met karakteristieke paalwoning, langs botenbouwers van houten Panisi schoeners (wel 30 mrt lang, 200 ton wegend en zonder één bouwtekening), gunden wij ons 4 dagen rust aan het strand van Birra. Hier hebben we ons laten landen op Sulawesi in een oase van rust en reinheid bij de lodge. Daar hadden zij het begrepen! Het snorkelen om de hoek een waar feest. Enorme variëteit aan vissen (tropisch dus zeer kleurrijk) een zeeschildpad op afstand en koraal als paleizen zo groot.
Via een groot zoetwater meer, lake Tempe, waar vissers met hun familie op drijvende, en dus te verplaatsen, huizen leven. Verder richting het N. Onderweg werden we uitgenodigd bij een traditioneel Buginees huwelijk. Nieuwsgierig wilden we dit wel van dichtbij ervaren, hoewel ons natte fietskloffie voelde als beschamend tussen al het kant en de zijde. Maar zonder enig commercieel belang MOESTEN we naar binnen. Pracht en praal, de karaoke-zangeres nodigde Han meteen uit voor een kaskraker. Onze reactie dat de zaal zou leeglopen na onze performance werd meteen luid vertaald waarna in de zaal grote hilariteit ontstond. Een warm onthaal, dat ervaren we voortdurend. Zeer gastvrij, vriendelijk en hoffelijk. Helaas spreekt bijna niemand Engels.
Daarna belandt in Torajaland. Een Christelijk/animistische bevolkingsgroep met uitzonderlijke begrafenis rituelen waarbij de karbouw een centrale rol speelt. De karbouw, voorheen gebruikt als trekdier voor de ploeg, is nu het hele leven werkloos, wordt gepamperd en verwend (zelfs dagelijks gedouched en geolied) om te eindigen bij een begrafenisceremonie als offer. Soms wel plus 24 buffels per keer, bij de hoge kaste. Wij konden een begrafenisritueel meemaken, dat duurt 3-6 dagen, afhankelijk van de sociale status. Ook hier kleurrijk, stijlvol, hoffelijk en elegant en voor ons weer heel toegankelijk. De slacht hebben we kunnen ontlopen. Op YouTube genoeg filmpjes...
En toen hebben we ons plan omgegooid. De reis weer naar 't Z zou meer van het zelfde zijn, de hitte niet minder, de brommerdichtheid gelijk. We hebben de nachtbus naar Makassar genomen, nagenoeg horizontaal liggend met max 24 passagiers aan boord met deken tegen de loeiende airco. Super. Via internet een ticket naar Bali geregeld om daar nog 2 weken klassiek rond te trekken op de bonnefooi. Fietsen zijn in Makassar gebleven. Overigens 0 lekke banden, 1 spaak gebroken en zoals vermeld een slag in het wiel.
Bali weer een ander verhaal; ontwikkeld, Hindoeïstisch met dagelijkse kleine offerrituelen, elk dorp z'n eigen gebedsceremonies en goddank: een fractie van het afval wat wij op S zagen. Doordat velen Engels spreken hebben we meer contact. Ook hier weer vreselijk vriendelijk en gastvrij.
Wij plannen ook nog naar rustiger Lombok te gaan om met een brommer rond te trekken. Autorijden is hier voor kunstenaars.
Wellicht en waarschijnlijk is dit ons laatste blog. Over ruim een week zijn we weer thuis, maar in de tussentijd dalen onze talloze impressies op de juiste plek. Mondeling zullen we die met jullie delen, maar het staat al vast dat 3 maanden op pad zijn enorm bijdraagt om van je gewone aardse beslommeringen los te komen. Wij ervaren dat als een verrijking, en waarschijnlijk juist meer in deze fase van ons leven. Hasta la pasta. Tot binnenkort. Lfs Hanneke en Hubert
-
07 April 2016 - 12:51
Odile:
Hoi allebei,
Heel herkenbaar dit verslag over Sulawesi, ik hoor graag nog eens de details!
Fijne dagen nog en geniet van de relatieve rust op Bali en Lombok, liefs, Odile -
07 April 2016 - 12:51
Keetje:
Wat zijn jullie een knappe schrijvers
We zijn weer helemaal terug in onze eigen reiservaringen
Totsnel xxbart en kee -
07 April 2016 - 13:41
Katrien Van Wijnendaele:
Bij het laatste verslag heb ik door dat ik de vorig als spam heb weggeklikt..haha..Gelukkig via de ap alles kunnen lezen!
Wat een ervaring!!
Dat wordt even wennen zometeen.
Geniet nog even van daar en voor straks: Wel thuis!
Vele groetjes,
Katrien -
07 April 2016 - 14:50
Fernanne:
Heerlijk om te lezen, het voelt direct wat warmer hier! Geniet van het laatste stukje, tot gauw! Fernanne en Bart -
07 April 2016 - 15:34
Receptie Bloemendael:
Geachte heer en mevrouw Van Dijk,
Ik heb uw verslag geprint, met wat foto’s erbij en aan Dhr. en Mw. v/d Assum gegeven.
Fijne reis nog verder!
Met vriendelijke groet,
Mariël Spier
Receptie
-
07 April 2016 - 18:16
Peter:
Heel herkenbaar allemaal en ook triest om te lezen dat de afvalberg nog steeds groeiende is. In 1991 (!) hebben wij ons al verbaasd over het feit dat overal waterflesjes werden weggegooid; zelfs de purser in de trein op Java drukte zonder blikken of blozen een hele vuilniszak naar buiten; zaten wij met ons afvalzakje...
Geniet deze laatste week en we zien jullie eerdaags weer thuis!
Groeten Peter en Els -
07 April 2016 - 20:25
Saskia:
Wat een heerlijk verslag weer! Dank voor het delen van jullie mooie ervaringen.
En ook heel herkenbaar; in 1990 was ik in Sulawesi om lepra onderzoek te doen. Zo te lezen zijn een heleboel dingen niet veranderd!
Geniet nog even van jullie laatste week!
Liefs, Saskia -
07 April 2016 - 22:50
Saskia:
Ha H&H,
Weer een heerlijk verslag. Wat hebben jullie veel gezien en gedaan!! Wat zal het saai zijn straks terug thuis! Sterkte met landen en tot gauw, saskia -
07 April 2016 - 23:47
Nathalie:
Wat heerlijk om te lezen! Ik zie jullie al zo fietsend afzien en genieten. De lokale folklore omarmend. Vorig jaar juni heb ik ook gefietst op Bali (1 dag -
08 April 2016 - 07:50
Frits & Jeng:
Bedankt voor je vierde reis report. Ja, Suluwesi wel wat anders all NZ!! Maar zeer zeker een geweldige ervaring. De grote problemen van overbevolking en vervuiling is de grootste uitdaging voor deze landen. Geniet van Bali en Lombok. Happy landings en we bellen wel volgende week. Groetjes, Frits & -
08 April 2016 - 08:17
Willemien:
Lieve H&H, ik heb weer 'gesmuld' van jullie belevenissen. En wat een mooie plaatjes, die kleuren en de serene rust die ze uitstralen, niks niet last van brommertjes. De cultuurschok kan niet uitblijven over een week. Geniet daarom nog van de laatste week, van al dat moois en van elkaar.
Maar wij zijn ook blij als we jullie binnenkort weer in onze armen mogen sluiten. En dan...op naar Lutjebroek.
Lieve groet, WW -
08 April 2016 - 17:48
Joland:
Hey reizigers! Ben wat laat ingevoegd maar alles gelezen en vol bewondering over jullie sportieve prestaties! Klinkt als een super-belevenis, helaas weer bijna voorbij.. Geniet nog efkes en goeie terugreis!
Liefs Joland -
08 April 2016 - 19:34
Myra:
Geweldig verslag weer, ik geniet zo als ik het lees. Waan mij even in een warm en zeer vochtig land.
geniet nog even op Bali saampjes en tot snel,
Myra -
08 April 2016 - 21:32
Kier Hagedoorn :
Lieve H&H, wat een belevenissen. Heerlijk te horen. Wel weer wat anders dan Tsjechië van afgelopen zomer ! Liefs , Kier -
09 April 2016 - 19:46
Helene:
Mooi verhaal, ik geniet weer even mee. Veel plezier nog op Bali
Groetjes helen
-
11 April 2016 - 10:30
Muis:
Lieve Huub en Hanneke,
Wat een avontuur zeg, echt fantastisch. Zal niet zeggen hoe jaloers ik ben. Geniet van de laatste dagen. Goeie terugreis. Liefs, Muis xxx -
12 April 2016 - 18:31
Kiki:
Ojee, nu zijn jullie misschien al op de terugreis. Anders had ik je nog kunnen aanraden om je een paar dagen hippiegevoel te laten beleven op Gili nog net voor Lombok. Gewoon chillen op een hemelbed aan zee met magic mushrooms
Veel sterkte met het wennen in NL. Elke avond voor t slapen gaan nog even de reis opnieuw maken in je hoofd.
Liefs, Kiki
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
